2. Жаночыя вобразы раманах "Сцежкі -дарожкі ", "Вязьмо"
Каб убачыць эвалюцыю жаночых вобраза у творчасц М. Зарэцкага, патрэбна спын цца на раманах п сьменн ка "Сцежк -дарожк " "Вязьмо".
Адным з дасягнення п сьменн ка заслужана л чыцца раман "Сцежк -дарожк " (1927). Гэты раман напо нены духам пералому г сторы нашай кра ны. Бясспрэчная кашто насць гэтага рэдкага твора тым, што Зарэцк -мастак бы яшчэ свабодны ад згубных дагматычных прадп сання , як я дзейн чал 1930 1950-я гг. У творы няма тых наменклатурных кл шэ абмалё цы рэвалюцыянера ворага , тыповых сяляна бальшав ко , што за важныя "Вязьме".
У межах рамана "Сцежк -дарожк " н бы паядно ваюцца разнапланавыя вобразы л н кахання з апавядання М хася Зарэцкага. Вакол гало нага героя Вас ля Лясн цкага разгортваецца сюжэт, будова якога, паводле М колы М шчанчука, "вяршынная" (буйным планам паказваюцца тольк вызначальныя падзе ), прычым "вяршын " творы звязаны з каханнем гало нага героя.
Пошук прав льнай дарог вядуць Лясн цкага да яго юнацкага кахання дачк пана Янава Ра сы. У гэтым творы плецены маты кахання смерц з апавядання "Кветка пажо клая" (самазабойствы Марыны Ра сы).
Вобраз "пажо клай кветк " Ра сы, хутчэй за сё, ваб Лясн цкага траг змам лёгкай экзальтаванасцю, хоць нельга не л чваць ншыя прычыны, пра як я згадвае М хась Мушынск , "Сялянск сын, п ша крытык, цягнецца да панскай дачк , бо не бачыць у ёй прын жанасц , пас най пакоры, уласц вых характару вясковых дзя чат маладз ц. Яго ваб ць адукаванасць паненк , шырыня яе нтарэса " [8, с. 37].
Ра са Янава, хворая на душу цела, павольна пам рае не тольк праз свайго каханка дзядзьку Карла, а праз няздольнасць прыстасавацца да змененых умо . Ярк рамантычны вобраз Ра сы працягвае парадыгму траг чных вобраза "пажо клых кветак", у якой знаходзяцца "былыя" Н на Купрыянава, Мар'я, Марылька нш.
Гало ны герой рамана "Сцежк -дарожк " Вас ль Лясн цк прада жае дослед сучаснасц праз знос ны з удавой Макрынай, якая васабляе для яго " дыме с няе смаг , невыразна-знаёмае, любае" "кажуховую вёску", "народ" [1, с. 19].
Жывы, каларытны вобраз салдатк абяцае напачатку стаць вядучым. Каханне Лясн цкага з вясковай прыгажуняй апаэтызавана п сьменн кам, узведзена ранг высокага эстэтычнага пачуцця. I, магчыма, пры ншым сцэнары моцная, глыбока пачуццёвая натура гэтай жанчыны выяв лася б з большай акрэсленасцю, але бл жэй да ф налу яна быццам застывае сва м разв цц , падуладная сацыяльнаму заказу. Вас ль не знаходз ць шчасця з Макрынай. Яго месца займае дзейсны селян н Рыгор, а потым бальшвав к Андрэй. 3 цёмнай сялянк дава ператвараецца работн цу мануфактуры, паплечн цу Андрэя па барацьбе у "новую", або "прав льную" гера ню.
Яшчэ адна "новая" жанчына творы Н на. Ц кава пра гэты вобраз разважае даследчык М. Мушынск [8, c. 278]. Вакол яе вобраза таксама завязваюцца н ц кахання: Н на Хал ма, Н на Слав н, Н на Лясн цк . Паказваючы, што Хал мава дарога аблудная, М хась Зарэцк не пак дае дзя чыну з гэтым анарх стам, удзельн кам пагрома , а потым бандытам беляком. Нават дз ця, народжанае ад яго, г не, ахвяраванае справе рэвалюцы (Н на едзе вызваляць Лясн цкага яго сябро , пак ну шы хворае дз ця без нагляду).
Пошук шчасця са Слав ным, намаганн Н ны палюб ць ф лосафа-летуценн ка таксама не даюць плёну, гэта зразумела "былы" Слав н аднаго поля з Абшарск м, "воздыхателем" Марыны Гарновай ("Кветка пажо клая"), Плаксам "першым савецк м рыцарам" Веры Засул ч ("Вязьмо"). Усе яны нерашучыя суз ральн к жыцця, с мпатычныя сваёй сц пласцю самаахвярнасцю рыцары ф ласоф , пра да, часта саф стычнай бяздзейснай, самаахвярнага кахання. Кожны з х ма кл ва наз рае за аб'ектам свайго пачуцця, пакутл ва чакаючы, пакуль звольн цца месца побач. Н на расстаецца са Слав ным, так не здоле шы адказаць на яго каханне, не знайшо шы м духо нага ап рышча.
У прынцыпе, Н не (у адрозненне ад Макрыны, вобраз якой выступае як "памежны" пам ж "былым " "новым ") адмо лена глыбок м каханн . Тое, што Лясн цк зб раецца х "дружбе бл зкасц надаць больш пэ ныя сталыя формы", бо "наперадзе дужа многа барацьбы, працы" [8, с. 338], не вын кае канкрэтна з узаемааднос на героя . Гэта, хутчэй, дан на агульнай канцэпцы твора, дзе персанажы шукаюць свае "сцежк -дарожк ". Даследчык прыходзшць да высновы, што дарог Н ны Вас ля Лясн цкага з бальшав кам , у новае жыццё, таму яны сыходзяцца. Дарога Вас ля Ра сы ганебнае вяртанне м нулае. Дарога Вас ля Макрыны чыста пачуццёвая, а значыць, марная.
Так м чынам, Н на з ц хага м ласэрнага стварэння трансфармуецца вобраз сацыяльна заангажаваны мног м безжыццёвы.
А зараз патрэбна разгледець, на наш погляд, самы лепшы твор п сьменн ка раман "Вязьмо" (1932).
Сюжэтная прастора рамана "Вязьмо" давол густа заселена жаночым вобразам , як я раскрыцц мастацкай дэ твора адыгрываюць прыкметную ролю. Амаль кожная гера ня звязана заблытаным "вязьмом" са сва м цяперашн м ц магчымым спадарожн кам жыцця, абранн кам сэрца: Марына Па ла на Вера Засул ч з Сымонам Карызнам, Стася Карызна Таццяна Шыбянкова з Зеленюком, Вера Засул ч з Андрэем Шыбянковым, А г нька з В ктарам. Сацыяльнае, грамадскае побытавае, прыватнаасаб стае шчыльна пераплял ся рамане, складаючы адну з характэрных асабл васцей яго жанравай структуры. Самыя разнастайныя, нярэдка супрацьлеглыя ц нават несумяшчальныя рысы чалавечых характара раскрываюцца п сьменн кам праз узаемааднос ны закаханых ц расчараваных героя высакародства, самаадданасць беспрынцыпнасць, абага ленне хараства душэ ная чэрствасць, с ла духу, цярпл васць эга зм, абыякавасць да лёсу народа, грамадск х нтарэса . Погляд чалавека на каханне нос ць змясто ныя штрых яго сацыяльны партрэт.
Даследчык рамана, вядома, н кол не пак дал без уваг павышаную ц кавасць Зарэцкага-мастака да нутранага, асаб стага жыцця чалавека, свету яго нтымных пачуцця .
Мы падрабязней спын л ся на сюжэтнай л н Карызна Марына Па ла на Вера Засул ч, абм наючы заемааднос ны ншых героя (Зелянюк Стася Таццяна), дзеля таго, каб яшчэ раз засяродз цца на праблеме дэйна-творчай эвалюцы М. Зарэцкага.
Карызна разышо ся з жонкай, бо хаце ва ласных вачах заставацца сумленным чалавекам. Здарылася так, што ранейшае пачуццё да Марыны Па ла ны зн кла, дык навошта яму падманваць сябе яе, гуляць ва зорнага сем'ян на? I Карызна к ну ся з галавой у в р новага захаплення, не задумваючыся над вын кам . Яно б, вядомая рэч, не зашкодз ла б чалавеку, як пражы на свеце сорак гадо , паразважаць на адз ноце, чым можа закончыцца каханне да маладой прыгожай дзя чыны. I кал б Карызна сапра ды бы прым ты ным кар'ерыстам, прагматыкам, як яго бачаць некаторыя крытык -марал затары, дык ён, несумненна, абдума бы свой рызыко ны крок. Але геро -рамантык , як вядома, жывуць пачуццём, а не развагаю, м к руе сэрца, а не халодны розум.
Драматычная развязка наступ ла давол хутка, але не таму, што Засул ч "перак нулася" да другога. Не, у Веры не было н х трых разл ка , н карысл вых намера.
"У Марыны Па ла ны сц снулася сэрца ад рапто нага болю. Гэта про-стае дзяц чае здыханне [Веры. М. М.) прыгняло яе нязносным цяжарам беспрасветнае роспачы: яна зразумела, што памылялася, што падманвала сябе марным люз ям . Яна важала дасюль гэтую жанчыну за н кчэмную нтрыганку, якая розным паскудным х трыкам прываб ла да сябе ашалелага пад старасць мужчыну. Яе скрозь не пак дала надзея, што досыць м нуцца першаму чаду Сымон агледз цца, зразумее сваю памылку, вернецца да сям' . Цяпер яна бачыла зус м ншае. Чыстыя, як крышталы, вочы не ман л , яна не грала камеды . Яна не можа ман ць, гэтая ц хая м лая дзя чынка!
Значыць не тое. Значыць глыбейшае тут, мацнейшае.
Значыць канец. Астаецца адно сысц з дарог , не зам наць, не трац ць с л на бясплодную барацьбу.
I дз ная рэч! разам з гэтым цяжк м балючым думкам , як я затулял чорнае беспрасвецце сю яе будучыню, Марына Па ла на чула, як растае яе сэрцы сякая нянав сць да шчасл вае супрац н цы" [8, с. 276].
Але дапусц м, што вел кадушная Марына Па ла на, якая "з ц х м болем глядзела на Веру чула, што не можа злаваць на яе, не можа ненав дзець" [8, с. 277], памыл лася, Вера, нарэшце, выяв ла сваю хц вую натуру. Тады прасочым за далейшым разв ццём падзей. I акажацца, што н якай памылк няма.
Вера сапра ды м лая, прывабная дзя чына з гера чным мем прозв шчам. Але натура яе неглыбокая. Паводле Верыных уя лення , чалавек, як ёй падабаецца, пав нен быць героем, прынамс , паводз ць сябе як асоба гера чная. Кал валявы, смелы, рашучы Сымон Карызна, гнаруючы маральныя нормы с вецк х абывацеля , к ну жонку пайшо да Веры, ён бы у яе вачах сапра дным героем. Тым болей што Карызна разам з Верай зб ра ся сц новую рэвалюцыю, якая пав нна зно абудз ць закалыханае "ро най плынню будзёншчыны" жыццё мястэчку. Але падзе стал разгортвацца зус м не тым к рунку, як спачатку я лялася закаханаму Карызну рамантычна- знёслай савецкай прыгажун . Аблытаны павуц ннем "пацяроба шчыны" Карызна прадчува паг бельнасць шляху, на як штурхну яго страх за так званыя памылк , дапушчаныя м нулым. Усё глыбей усведамляючы сваё маральнае падзенне, ён к ну ся шукаць паратунку той, каго шчыра каха шчыра дэал зава . Пача шы штодзённа скардз цца на гаротны лёс, на беды ня дачы, Карызна ласнаручна падп са сабе прыгавор, бо ва я ленн каханай пераста быць рамантычным героем: геро ж не наракаюць на долю, яны за жды выходзяць пераможцам .
Вядома, Вера шкадавала Карызну, шчыра была зрадавана, кал ёй аднойчы падалося, быццам ён хоча вярнуцца да жонк . Тым не меней яна прытрымл ваецца погляду, што вартыя шкадавання героям быць не могуць.
Гаворачы пра драматычную развязку асаб стых узаемааднос н Веры Сымона Карызны, нельга не л чваць тут сацыяльныя моманты, грамадска-пал тычную атмасферу эпох пачатку 30-х гадо , якая накладвала свой адб так на характары людзей, на х паводз ны чынк . Пакольк паходз ла Вера Засул ч з сям' сядзельца "казенной винной лавки",то гэтая акал чнасць не магла не турбаваць яе не плываць на выбар жыццёвых арыенц ра . Паражэнне, якое пацярпе Карызна, вядома ж, абудз ла Верынай душы па-чуццё страху за ласны лёс неабходнасць шукаць падтрымку з боку тых, у каго надзейнае станов шча.
Раманам "Вязьмо", у як м пра дз ва адлюстравана трагедыя беларускай вёск , трагедыя народа, М хась Зарэцк п са змясто ную старонку г сторыю беларускай л таратуры.
Праанал зава шы раманы, можна зраб ць вывад, што а тар уводз ць жаночыя вобразы, каб паказаць, каб раскрыць з ус х бако гало ных героя Лясн цкага Карызну. Некаторыя моманты творах перакл каюцца гало ныя геро кахаюць маладых дзя чат: Лясн цк Ра су, Карызна Веру. Таксама водзяцца жаночыя вобразы, каб паказаць унутраны свет героя .
Заключэнне
В давочна, што на творчасць М. Зарэцкага па плывал мног я б яграф чныя фактары: значны плы на мастацкае фарм раванне сына ме бацька, вучоба, наста н цкая дзейнасць, сацыяльна-бытавое культурнае асяроддзе, у як м фарм равалася асоба будучага п сьменн ка. Але патрэбна адзначыць, што а тар жы у час так званай беларус зацы пачатку стал нскага тэрору, як я больш за сё наклал адб так на л таратурнай творчасц п сьменн ка. Мног я творы был надрукаваны гэты час. З-за пал тычных рэпрэс й М. Зарэцк не змог завяршыць шэраг сва х ц кавых задумак, як незавершаны раман "Крыв чы". Тое, што захавалася, сведчыць аб высок м майстэрстве Зарэцкага-праза ка, аб яго непа торнай манеры п сьма, аб мкненн да стварэння высокапс халаг чнай беларускай прозы.
А тар карыста ся выключнай папулярнасцю чытацк м асяроддз , асабл ва маладзёжнай а дыторы , рэвалюцыйная акрыленасць душэ ныя памкненн якой был бл зк я, зразумелыя п сьменн ку рамантычнага света спрымання. I Зарэцк здоле па-мастацку перадаць у яскравых вобразах багатых жыццёвых фарбах атмасферу часу, складанасць супярэчл васць эпох .
У курсавой працы был праанал заваны творы як малой прозы, так раманы, як я увайшл г сторыю л таратуры. У малой прозе п сьменн ка был праанал заваны так я творы як "Гануля", "Мар'я", "На маладое", "Бель", "Дз ная", "Навела пра каханне", "Кветка пажо клая", аповесць "Голы звер".
У гэтых творах перакл каецца с мвал "пажо клай кветк ", як с мвал жанчыны "атручанай" новым жыццём. "Пажо клая кветка" гэта тая, якая жо не жыве, якая жо амаль памерла, ёй тольк застаецца снаваць, падпарадко вацца прыроде чакаць свайго канца, або якая вогуле "згуб ла сваё месца жыцц " [3, с. 284].
У раманах "Сцежк -дарожк " "Вязьмо" працягваецца распрацо ка зая леных яшчэ малой прозе жаночых вобраза . У раманах апавяданнях жаночыя характары праза ка твараюць натуральнае адз нства. Творчасць п сьменн ка роздум пра жанчыну, яе сутнасць месца грамадстве 1920 - 1930-х гг. Асно ныя праблемы, над як м працава а тар адз нота безабароннасць жанчыны з яе тонкай ментальнасцю перад жорстк м светам, яе духо ная барацьба са злом, крыз с дэала .
Рамантычны жаночы вобраз нтэрпрэтава ся п сьменн кам у некальк х пастасях:
1. Як траг чныя паказаны характары жанчын дарэвалюцыйнага грамадства, выя леныя з дапамогай с мвала "пажо клай кветк ". Гало ная х рыса няздолькасць адмов цца ад сва х дэала , за гэта яны пазба лены месца новым жыцц . ("Кветка пажо клая",
"На маладое", "Бель", "Мар'я", "Голы звер")
2. Вобраз жанчыны, якая намагаецца нейк м чынам дастасаваць свае перакананн да "новай" марал сама станов цца яе ахвярай, нам наваны п сьменн кам як вобраз "дз най" жанчыны. ("Дз ная", "Бель")
3. Асобна стаяць вобразы "новых" жанчын, як я створаны адпаведна сацыяльнаму заказу з гэтай прычыны адрозн ваюцца некаторым схематызмам. 3 х вылучаецца ран чны вобраз савецкай актыв стк Веры Засул ч. ("Вязьмо", "Сцежк -дарожк ", "Гануля", "Навела пра каханне" )
Увогуле, творчасць М хася Зарэцкага мае выключнае значэнне для разв цця жаночага характару беларускай прозе. П сьменн к увё жанчыну з яе нтымным , духо ным перажыванням кантэкст вял кай л таратуры. С лаю свайго таленту мастак здоле занатаваць для нашчадка пра дз ва паказаць як вобраз простай жанчыны дэфармуецца вобраз савецкай жанчыны. Пры гэтым а тар выяв гуман стычны падыход да раскрыцця жаночага вобраза на зломе эпох.
Спіс выкарыстанай л таратуры
1. Воюш, . У непрытульным свеце... : Жаночыя вобразы прозе М хася Зарэцкага / . Воюш // Роднае слова. - 2004. - 9. - С. 19; 10. - С. 19.
2. Г бок-Г бко ск , А. "Песню л ла вясна..." : Тэма кахання апавяданнях М хася Зарэцкага. / А. Г бок-Г бо ск // Роднае слова. - 1996. - 12. - С. 49 - 60.
3. Зарэцк , М. Кветка Пажо клая. Апавяданн , аповець / М. Зарэцк // М нск. - "Мастацкая л таратура". - 2002. - 430 с.
4. Зарэцк М хась // Беларуск я п сьменн к : б яб бл яграф чны сло н к : у 6 т. / пад. рэд. А.В. Мальдз са. - Мн., 1993. - Т. 2. - С. 502-505.
5. Зарэцк М. Збор твора : У 4 т. Т. 2: Сцежк -дарожк : Раман. / М. Зарэцк // М нск: маст. л т., - 1990.
6. Зарэцк М. Збор твора : У 4 т. Т. 3: Вязьмо: Раман. / М. Зарэцк // М нск: маст. л т., - 1991.
7. Ляшук, В. Л таратурнае жыццё канца 20 - 30'х гадо : М хась Зарэцк . "Вязьмо". X клас. / В. Ляшук 2001. - 11. - С. 34.
8. Мушынск , М. Нескароны талент : пра дз вая г сторыя жыцця творчасц М хася Зарэцкага / М. Мушынск - Мн., 1991. - 294 с.
9. Мушынская, Т. "Ён уме бачыць свайго любёнага чалавека..." : М хась Зарэцк "Вязьмо" / Т. Мушынская - 1993. - 8. - С. 36 - 40; 9. - С. 33 - 39.
10. http://knihi.com
0 комментариев